Sadržaj
Julius Valerius Majorianus
(umro 461. ne.)
Malo se zna o Majorijanovim počecima, iako je on nesumnjivo dolazio iz ugledne porodice. Njegov djed po majci služio je Teodosija I kao 'gospodar vojnika', a otac je bio Aetijev blagajnik. Bez sumnje potpomognut takvim vezama, Majorijan je napravio vojnu karijeru i služio kao oficir kod Aecija. Ali ga je Aecije na kraju otpustio zbog nesklonosti njegove žene.
Povukao se u svoju seosku kuću, ali ga je Valentinijan III pozvao na visoko rangirano vojno zapovjedništvo 455. godine, nakon što je Aecije umro 454. godine.
Nakon ubistva Valentinijana III 455. godine, Majorian je izgledao kao vjerovatni kandidat da naslijedi zapadni prijesto, posebno jer je uživao podršku Markijana, istočnog cara. Ali prijestolje je pripao Petronije Maksim, a nakon njegove smrti Avit. (Postoje neke sugestije da je Majorian mogao igrati ulogu u Avitovoj smrti.)
Sa Avitovim nestankom 456. godine, carstvo je svjedočilo o šest mjeseci tokom kojih nije bilo cara na zapadu, s Marcijanom kao jedini car Rimskog carstva. Ali ovo je više bilo teorijsko ponovno ujedinjenje carstva, nego stvarno. Ali novčići su izdavani na zapadu, slaveći Markijana kao novog cara na zapadu.
Onda je početkom 457. godine Markijan umro. Ili je to bio Marcian u njegovim posljednjim danima ilinjegov nasljednik Lav u prvim danima na vlasti koji je Majorijana uzdigao u čin patricija (patricius), koji je do tada postao 'gospodar vojnika' za Galiju i u to vrijeme vodio kampanju protiv Markomana.
Lav je, najvjerovatnije po savjetu moćne zapadne vojne ličnosti Ricimera, tada nominirao Majoriana za zapadnog cara. 1. aprila nove ere 457. godine on je tada propisno proglašen zapadnim Avgustom, iako je malo verovatno da je zaista preuzeo dužnost do kraja decembra 457. godine.
Njegov prvi problem kao cara pojavio se u Galiji, gde je postojao značajan otpor protiv njega , nakon što je Avit, kojeg su ljudi u Galiji smatrali jednim od svojih, svrgnut.
Burgundi su čak postavili garnizon u gradu Lugdunum (Lion) protiv kojeg je Majorian trebao povesti vojsku u Galije i opsade.
Tako su i Vizigoti pod Teodorikom II, ličnim Avitovim prijateljem, poveli pobunu protiv novog cara. Opsjedali su Arelate (Arles) ali ih je na kraju potukao Egidius, 'Gospodar vojnika' u Galiji.
Vidi_takođe: 3/5 Kompromis: Klauzula o definiciji koja je oblikovala političko predstavljanjeNjegove teritorije ponovo pod kontrolom, Majorian je bio ostavljen da se obračuna s Geiserikom i njegovim Vandalima koji su još uvijek kontrolirali barem zapadnog Mediterana iz njihovog posjeda u sjevernoj Africi.
Majorian je rekao da je bio vrlo impresivan lik. Čini se da historičari gube svaku suzdržanost u hvaljenju Majoriana. Iz toga se može zaključitimora da je bio izuzetna osoba. Iako se neke priče o njemu prije moraju smatrati mitom. Jedan takav izvještaj, na primjer, govori o Majorianu koji je otputovao u Kartagu (sa farbanom kosom da ga prikrije) kako bi svojim očima vidio vandalsko carstvo.
Također je bio značajan zakonodavac, pokušavajući suzbiti zloupotrebe moći, čak i oživljavanje položaja 'Branitelja naroda' u gradovima.
Prvo je vandalska napadačka sila protjerana iz Kampanije u Italiji, a zatim je Majorian počeo okupljati ogromnu invazijsku snagu sa kojom je izvršio invaziju na sjevernu Afriku i koji je 460. godine n.e. poveo impresivnu vojsku do Carthago Nova (Cartagena) u Španiji.
Ali Geiseric je dobio informacije od svojih brojnih špijuna o ovom poduhvatu i pokrenuo iznenadni napad na Majorijanovu flotu koji je pripremao se u zalivu Lucentum (Alicante).
Sa razbijenom flotom, Majorijan nije mogao da prebaci svoje trupe u severnu Afriku, pa je bio primoran da se pomiri sa Geiserikom, priznajući njega kao kralja Mauretanije i Tripolitanije.
Iako je Ricimer, još uvijek svemoćni vojskovođa, vidio Majorianov neuspjeh u obračunu s Geiserikom kao sramnu mrlju na carevoj časti. Ricimer je nastojao da se ne povezuje s neuspjehom. Ne shvatajući više Majoriana kao održivog cara, on je stoga jednostavno pokušao da ga svrgne.
2 avgusta nove ere461. izbila je pobuna u Dertoni (Tortona) dok je car prošao kroz nju na povratku u Italiju iz Španije. Uhvaćen u pobuni, Majorian je bio prisiljen od strane vojnika da abdicira. Vrlo je vjerovatno da je pobunu izdaleka organizovao Ricimer. U svakom slučaju, pet dana kasnije javljeno je da je Majorian umro od bolesti. Iako se jasno čini da je vjerovatnije da je jednostavno ubijen.
Pročitajte više:
Vidi_takođe: Constantius IICar Olibrije
Car Antemije
Julijan otpadnik
Car Honorije
