Sadržaj
Marko Aurelije Valerije Maksimijan
(oko 250. – 310. ne.)
Maksimijan je rođen u blizini Sirmijuma oko 250. godine naše ere u porodici siromašnog trgovca. Dobio je malo ili nimalo formalnog obrazovanja. Uzdigao se kroz redove vojske i sa odličjem služio pod carem Aurelijanom na granicama Dunava, Eufrata, Rajne i Britanije. Maksimijanova vojna karijera napredovala je dalje za vreme vladavine Proba.
On je bio Dioklecijanov prijatelj koji je, takođe rođen u blizini Sirmijuma, napravio vojnu karijeru veoma sličnu njegovoj. Iako je moralo biti iznenađenje čak i za Maksimijana kada je Dioklecijan, ubrzo nakon što je postao car, podigao Maksimijana na čin Cezara u novembru 285. godine n.e. i dao mu efektivnu kontrolu nad zapadnim provincijama.
U tom trenutku pristupanja da je Maksimijan usvojio imena Marko Aurelije Valerije. Njegova imena koja su mu data po rođenju, osim Maksimijana, nisu poznata.
Da je Dioklecijan podigao Maksimijana kako bi oslobodio svoje ruke da se bavi hitnim vojnim stvarima duž Dunava, to je ostavilo Maksimijana da smiri nastalu nevolju na zapadu. U Galiji su takozvane bagaudae, razbojničke grupe sastavljene od seljaka protjeranih iz svojih domova od strane varvara i vojnih dezertera, ustali protiv rimske vlasti. Njihova dva vođe, Aelianus i Amandus, možda su se čak proglasili carevima. Ali do proleća 286. godine njihova pobuna je dospelabio slomljen od Maksimijana u nekoliko manjih angažmana. Ubrzo nakon toga, njegove trupe, podstaknute Dioklecijanom, pozdravile su Maksimijana Avgusta 1. aprila 286. godine.
Bio je čudan Dioklecijanov izbor da Maksimijana učini svojim kolegom, jer izvještaji opisuju Maksimijana kao grubog, prijetećeg grubijana sa divlja narav. Bez sumnje je bio vrlo sposoban vojni komandant, vještina od visokog prioriteta za rimskog cara. Ali ne možemo a da ne osjećamo da će odlučujući faktori biti ne zasluge, već Maksimijanovo dugogodišnje prijateljstvo s carem i ne samo njegovo porijeklo, budući da je rođen tako blizu mjesta rođenja Dioklecijana.
Vidi_takođe: Lamia: ManEating Shapeshifter grčke mitologijeSljedećih godina vidio Maksimijana kako više puta vodi kampanju duž njemačke granice. U 286. i 287. godini naše ere borio se protiv invazija Alemana i Burgunda u Gornjoj Njemačkoj.
Međutim, u zimu 286/7. godine Carausius, komandant flote Sjevernog mora, sa sjedištem u Gesoriacumu (Boulogne ), pobunio se. Kontrolirajući flotu Kanala, Carausijusu nije bilo posebno teško da se uspostavi u Britaniji kao car. Maksimijanovi pokušaji da pređe na Britaniju i zbaci uzurpatora naišli su na težak poraz. I tako je Carausius morao biti nevoljko prihvaćen, barem za sada.
Kada je Dioklecijan uspostavio tetrarhiju 293. godine nove ere, Maksimijanu je dodijeljena kontrola nad Italijom, Iberijskim poluostrvom i Afrikom. Maksimijan je odabrao svoj glavni grad Mediolanum (Milano).Maksimijanov pretorski prefekt Konstancije Klor je usvojen kao sin i Cezar (mlađi Avgust).
Konstancije, kome je data odgovornost za severozapad carstva, ostavljen je da ponovo osvoji otcepljeno Britansko carstvo (296. godine) , Maksimijan je čuvao nemačku granicu na Rajni i 297. godine se preselio na istok u podunavske provincije gde je pobedio Karpe. Nakon toga, još iste godine, Maksimijan je pozvan u sjevernu Afriku gdje je nomadsko Mauretansko pleme, poznato kao Quinquegentiani, izazivalo probleme.
Situacija ponovo pod kontrolom, Maksimijan je tada krenuo u reorganizaciju i jačanje odbranu cijele granice od Mauretanije do Libije.
Godine 303. naše ere došlo je do oštrog progona kršćana u cijelom carstvu. Pokrenuo ga je Dioklecijan, ali su ga u dogovoru izvršila sva četiri cara. Maksimijan je to posebno tražio u sjevernoj Africi.
Onda, u jesen 303. godine, i Dioklecijan i Maksimijan su zajedno slavili u Rimu. Povod za velike svečanosti bila je Dioklecijanova dvadeseta godina na vlasti.
Iako je Dioklecijan početkom 304. godine odlučio da se obojica povuku, Maksimijan nije bio voljan. Ali na kraju je bio ubijeđen, a Dioklecijan ga je obavezao (koji je očito sumnjao u iskrenost svojih carskih kolega) da se zakle u Jupiterovom hramu da će abdicirati nakon što proslave svojevlastita 20. godišnjica na prijestolju početkom 305. godine nove ere.
I tako su se 1. maja 305. godine oba cara povukla s vlasti i povukla se iz javnog života. Maksimijan se povukao ili u Lukaniju ili u raskošnu rezidenciju u blizini Filofijane na Siciliji.
Abdikacija dvojice Augusta sada je prenijela svoju moć na Konstancija Hlora i Galerija, koji su zauzvrat unaprijedili Severa II i Maksimina II Daju u svoje mjesta kao Cezari.
Ovaj dogovor je međutim potpuno zanemario Maksimijanovog sina Maksencija, koji je potom izvršio državni udar u Rimu u oktobru 306. godine. Maksencije je, uz odobrenje senata, odmah poslao po svog oca da izađe. penzionisanja i vladati s njim kao su-Augustus. Maksimijan je bio prezadovoljan što se vratio i ponovo je preuzeo čin Avgusta u februaru 307. godine.
Koristeći mešavinu ubeđivanja i sile, Maksimijan je tada uspešno upotrebio svoje snage i uticaj da odbije i Severa II i Galerija u njihovom pokušaja marša na Rim. Zatim je otputovao u Galiju gdje je stvorio korisnog saveznika udajući svoju kćer Faustu za sina Konstancija Hlora, Konstantina.
Nažalost, u aprilu 308. godine, Maksimijan se tada okrenuo protiv vlastitog sina Maksencija. Kakvi god da su bili uzroci ovog bizarnog preokreta, Maksimijan se ponovo pojavio u Rimu usred mnogo drame, ali njegov pokušaj da pridobije sinove vojnike nije uspeo, što ga je primoralo da se povuče nazad kod Konstantina godine.Galija.
Saziv careva tada je sazvao Galerije u Karnuntu 308. godine. Na konferenciji nije bio prisutan samo Maksimijan, već i Dioklecijan. Uprkos njegovom penzionisanju, Dioklecijan je očigledno još uvek imao najveći autoritet u carstvu. Maksimijanovu prethodnu abdikaciju javno je potvrdio Dioklecijan koji je sada još jednom prisilio svog poniženog bivšeg carskog kolegu s dužnosti. Maksimijan se povukao nazad na Konstantinov dvor u Galiji.
Ali tu ga je još jednom nadvladala ambicija i on se proglasio carem po treći put 310. godine nove ere, dok je njegov domaćin vodio kampanju protiv Nemaca na Rajna. Iako je Konstantin odmah okrenuo svoje trupe i umarširao u Galiju.
Maksimijan očigledno nije računao na tako brz Konstantinov odgovor. Iznenađen, nije bio u stanju da izvrši neophodne pripreme za odbranu od svog novog neprijatelja. I tako je sve što je mogao da uradi bilo da pobegne na jug, u Masiliju (Marsej). Ali nije bilo zaustavljanja Konstantina. Opsadio je grad i prisilio njegov garnizon da se preda. Maksimijan je predat trupe koje su se predale.
Ubrzo nakon što je umro. Prema Konstantinovom iskazu, izvršio je samoubistvo. Ali Maksimijan je možda i pogubljen.
Pročitajte više:
Vidi_takođe: Himera: Grčko čudovište izaziva zamislivoCar Kar
Car Konstantin II
Rimski carevi
