Valens

Flavije Julije Valens

(oko 328. – 378. n.e.)

Valens je rođen oko 328. godine, kao drugi sin rodom iz Cibala u Panoniji po imenu Gracijan.

Kao i njegov brat Valentinijan napravio je vojnu karijeru. Na kraju je došao da služi pod Julijanom i Jovijanom u kućnoj straži. Kada je Valentinijan postao vladar 364. godine nove ere, Valens je izabran da vlada zajedno sa svojim bratom kao su-Augustus. Dok je Valentinijan izabrao manje prosperitetni i ugroženiji zapad, činilo se da je lakši dio vladavine prepustio svom bratu na istoku.

Da je bilo prethodnih podjela carstva na istočni i zapadni dio, onda je uvijek na kraju ponovo ujedinjeni. Ova podjela između Valentinijana i Valensa se ipak pokazala konačnom. Za kratko vreme carstva bi trebalo da rade u harmoniji. I zaista, pod Teodosijem bi se čak nakratko ponovo okupili. Iako se upravo na ovu podjelu gleda kao na odlučujući trenutak kada su se istok i zapad uspostavili kao odvojena područja.

Koliko god se zadatak na istoku u početku činio lakšim, ubrzo su se pojavili ozbiljni problemi. Da li je Valens bio oženjen Albijom Domnikom, onda je njen otac bio Petronije, čovek koji je u Carigradu preziran zbog svoje pohlepe, okrutnosti i nemilosrdnosti. Toliko je duboko ukorijenjeno bilo gađenje da je 365. godine čak došlo do pobune protiv cara i njegovog omraženog tasta.

Bio je to penzionisani vojnikkomandant po imenu Prokopije koji je predvodio pobunu i koji je čak bio slavljen za cara i uživao široku podršku.

U 366. godini nove ere snage Prokopija i Valensa susrele su se u Nacolei u Frigiji. Prokopija su izdali njegovi generali koji su ga napustili, a nakon što je pobjegao bio je još jednom izdan i pogubljen.

Njegova pozicija istočnog cara, nažalost, osigurana, Valens se sada okrenuo prijetnjama s kojima se njegovo carstvo suočava sa sjevera. Jer Vizigoti, koji su već pružili pomoć Prokopiju, postajali su sve veća pretnja podunavskim provincijama. Valens se suprotstavio ovoj pretnji tako što je sa svojim trupama prešao Dunav i opustošio veći deo njihove teritorije 367. godine nove ere, a zatim još jednom 369. godine.

Posle toga su Valensa zauzele nevolje koje su nastale na istoku. Između ostalog bila je i zavera oko izvesnog Teodora, s kojom se trebalo obračunati u Antiohiji tokom 371/2 godine nove ere.

Godine 375. godine, nakon smrti svog brata Valentinijana, Valens je preuzeo čin starijeg avgusta. nad svojim nećakom Gracijanom na zapadu.

Valens nije trebao pokazati vjersku toleranciju svog brata na zapadu. Bio je žestoki sljedbenik arijanskog ogranka kršćanstva i aktivno je progonio katoličku crkvu. Neki biskupi su prognani, drugi članovi crkve su dočekali svoju smrt.

PROČITAJTE JOŠ : Istorija Vatikana

Sljedeće je Valens napao Perzijance, iako uprkosostvarivši jednu pobjedu u Mesopotamiji, neprijateljstva su se ubrzo završila još jednim mirovnim sporazumom 376. godine nove ere, pri čemu nijedna od dviju strana nije mogla ostaviti veliki utisak na drugu silom oružja.

Ali tada su se počeli odvijati događaji koji trebalo da dovede do katastrofe. Iste godine kada je potpisan mirovni sporazum sa Perzijancima, 376. godine nove ere, Vizigoti su preplavili Dunav u neverovatnom broju. Uzrok ove invazije bez presedana bio je dolazak Huna stotinama milja na istok. Carstva Ostrogota ('svijetli Goti') i Vizigoti ('mudri' Goti) bila su razbijena dolaskom ozloglašenih konjanika, potiskujući prvi val preplašenih vizigotskih izbjeglica preko Dunava.

Ono što je uslijedilo bila je katastrofa od koje se Rimsko carstvo nikada neće oporaviti. Valens je dozvolio Vizigotima da se nasele u podunavskim provincijama u stotinama hiljada. Ovo je uvelo varvarsku naciju na teritoriju carstva. Da je Dunav vekovima pružao zaštitni bedem od varvara, onda su se varvari odjednom našli unutra.

Štaviše, njihovi rimski guverneri su prema novim naseljenicima bili žalosni. Bili su očajnički eksploatisani i prisiljeni da žive u skučenim uslovima gladovanja. Nije bilo čudo što su se pobunili. Bez graničnih trupa koje bi ih spriječile da pređu na rimsku teritoriju, Vizigoti, pod njihovomvođa Fritigern, sada je mogao s lakoćom opustošiti Balkan.

I da stvar bude još gora, haos koji su stvorili Vizigoti izazvao je poremećaj tako velikih razmjera da su se horde daljnjih njemačkih plemena mogle preliti preko Dunava iza njih.

Valens se vratio iz Azije da se izbori sa ovom strašnom krizom. Pozvao je Gracijana da mu pruži podršku, ali je zapadni car imao problema da se nosi s Alemanima. Iako se nakon što se Gracijan oslobodio neposredne prijetnje Alemana, poslao je Valensu poruku da mu dolazi u pomoć i on je zaista mobilizirao snage i počeo marširati na istok.

Ali Valens je odlučio krenuti bez on pomaže svog su-cara. Možda je bio previše samouvjeren, jer je njegov general Sebastianus već imao uspješnu borbu kod Beroe Augusta Trajana u Trakiji protiv neprijatelja. Možda je situacija postala nemoguća i on je vidio da je prisiljen djelovati. Možda jednostavno nije želio podijeliti slavu sa svojim nećakom Gracijanom. Bez obzira na Valensove razloge, djelovao je sam i angažirao ogromnu gotičku silu od oko 200 000 ratnika u blizini Hadrianopolisa (također Hadrianopola i Adrianopola). Rezultat je bila katastrofa. Valensova vojska je potpuno uništena.

Sam Valens je poginuo u bici kod Adrijanopolja (9. avgusta nove ere 378.). Njegovo tijelo nikada nije pronađeno.

Pročitajte više :

Car Konstancije II

CarGracijan

Car Valentinijan II

Car Honorije